ภิกษุ ท.! ความตั้งใจมั่นชอบ (สัมมาสมาธิ) เป็นอย่างไร?
ภิกษุ ท.! ภิกษุในศาสนานี้
             ๑) เพราะสงัดจากกาม ท. เพราะสงัดจากอกุศลธรรม ท. ย่อมเข้าถึงฌาณที่หนึ่ง อันมี วิตก วิจาร ปิติ และสุข
                 อันเกิดแต่วิเวกแล้วแลอยู่
             ๒) เพราะวิตก วิจารรำงับลง เธอเข้าถึงฌานที่สอง อันเป็นเครื่องผ่องใสแห่งใจในภายใน ให้สมาธิเป็นธรรมอันเอกผุดขึ้น
                 ไม่มีวิตกไม่มีวิจาร มีแต่ปิติและสุขอันเกิดแก่สมาธิแล้วแลอยู่
             ๓) เพราะปิติจางหายไป เธอเป็นผู้เพ่งเฉยอยู่ได้ มีสติ มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม และได้เสวยสุขด้วยนามกาย ย่อมเข้าถึงฌานที่สาม
                 อันเป็นฌานที่พระอริยเจ้าทั้งหลายกล่าวสรรเสริญ ผู้ได้บรรลุว่า "เป็นผู้เฉยอยู่ได้ มีสติ มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม" แล้วแลอยู่
             ๔) เพราะละสุขและทุกข์เสียได้ และเพราะความดับหายแห่งโสมนัสและโทมนัสในกาลก่อน เธอย่อมเข้าถึงฌานที่สี่
                 อันไม่ทุกข์และไม่สุข (อุเบกขา) มีแต่สติอันบริสุทธิ์เพราะอุเบกขาแล้วแลอยู่
นี้เรียกว่า ความตั้งใจมั่นชอบ (สัมมาสมาธิ)